توضیحات
«من آنچه شرط بلاغ است… » ضمیمهای است که حسن نراقی بر کتاب «جامعهشناسی خودمانی»اش نوشته است.
«جامعهشناسی خودمانی» که با استقبال خوبی روبه رو شد، بیپرده و باغ رویکردی آسیبشناسانه به بسیاری از رفتارها و عادات ناپسند اجتماعی ایرانیها میپردازد. عاداتی مثل حقیقتگریزی، توهم توطئه، برتریجویی، مسئولیتناپذیری، ریاکاری و…
در کتاب حاضر، نراقی «چه باید کردها» مطرح کرده است یعنی صحبت درباره کارهایی که باید برای تعدیل و اصلاح معضلات رفتاری اجتماعی خودمان بکنیم:
«این سرفصلها را میتوان به دو گروه متمایز بهاصطلاح نرمافزاری و سختافزاری تقسیم کرد که سختافزارهایش را در قالب اقداماتی میدانم که قطعاً دست دولتها برای اجرای آن باید در کار باشد؛ یعنی کار جنبهٔ فیزیکی و اجرایی دارد. متحول کردن اساسی بعضی از ساختارهای دولتی دیگر دست من و شما نیست. ولی اجرای بیشتر پیشنهادهایم دست خود من و شماست مثل برخورد با فرزندانمان، خودداری از دروغ گفتنهای سریالی هر روزه یا کم کردن اینهمه تعارفات بیپایه و بهمعنی واقعی کلمه بیهوده. اینها را دیگر نه دولتها گردنمان گذاشتهاند و نه حتی استکبار جهانی! دست خودمان است. باید تکتکمان باور کنیم که تا این موارد و دیگر موارد از قلم افتاده از این دست اصلاح نشوند و زیربنای لازم برای اصلاحات عمیق و واقعی تأمین نشود، حتی اگر تمامی کشور را هم در پوششی از صداقت و درایت یک مدیریت استثنایی تصور کنیم، هرگز به آنچه مورد نظرمان است نخواهیم رسید؛ همانطور که تابهحال نرسیدهایم.»
زبان و بیان نراقی در این کتاب هم مانند کتاب جامعهشناسی خودمانی، بسیار روان و صمیمانه و صادقانه است و این ویژگی خواندن کتاب او را برای ما راحت میکند. پس تصور نکنید که با یک کتاب سنگین جامعهشناسی طرف هستید. این کتاب مخاطب خاص ندارد بلکه هر ایرانیای میتواند طرف سخن نویسنده باشد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.