دسته ی دلقک ها – لویی فردینان سلین – مهدی سحابی – نشر مرکز

1 دیدگاه برای دسته ی دلقک ها – لویی فردینان سلین – مهدی سحابی – نشر مرکز

1. امتیاز 5 از 5

   حسین – 15 فروردین 1403

   یک سرباز مجروح جنگ جهانی اول (فردیناند) در اواسط دهه 1910 (شاید حدود 1916/1917) در اطراف لندن می چرخد و تمام تلاش خود را می کند تا از پس آن بربیاید. او با دلال‌ها و فاحشه‌ها و همچنین دیگر تبعیدی‌های فرانسوی معاشرت می‌کند، و از یک برخورد پوچ‌گرایانه به دیگری می‌رود، در حالی که همیشه می‌داند که در نهایت باید ترک کند (حتی اگر به معنای بازگشت به جنگ باشد).
   من مطمئن نیستم که چه تعداد از نویسنده ها با این خشونت سبک خود را تغییر می دهند. شما مطمئناً می‌توانید پیشرفت از «سفر» به «مرگ به اعتبار» را در نثر او مشاهده کنید، اما در اینجا، از همان ابتدا، یک جریان مشخص از شیوه‌ی آگاهی در همه‌ی آن وجود دارد. اما این منحصر به فرد سلین است، یک رویکرد تفنگ پراکنده که بی امان و سریع است و هرگز رها نمی کند. مطمئن نیستم که دیگران لزوماً آن را به عنوان جریانی از آگاهی توصیف کنند، اما نمی‌دانم که چگونه می‌تواند با توجه به اینکه چقدر درونی و شخصی است، چیز دیگری باشد. زبان یورش بی وقفه بی واسطه و واکنش است. روایتی در کار نیست، فقط جوشش فکر و عمل است. و حقیقت این است که من واقعاً آن را کاملاً دوست داشتم، مطمئناً بیشتر از پیش درآمد «مرگ بر اعتبار» که نوعی فاصله بین «سفر» و این است. در نهایت، خواندن آن را بسیار مؤثر و عجیب و غریب یافتم.

   کتاب مملو از تمام تجربیات نهیلیستی و بدبینانه معمول است

   مرتبط با سلین بخشی از کتاب که در آن او دوستش بوروکروم را در گروفروشان (کلابن) ردیابی می کند و چهار نفر از آنها (از جمله دلفین خدمتکار) مشروب الکلی و سیگارهای خنده دار می خورند تا اینکه از ذهنشان خارج می شود و مرتکب اعمال وحشیانه می شوند. بر روی یکدیگر به خصوص تاریک است. سلین آنچه را که اساساً مجموعه‌ای از اقدامات ترسناک است به یک مسخره مضحک و هیچ چیز بی‌علاقه‌ای تبدیل می‌کند. کل این برخورد سمی و شرورانه و در عین حال به طرز عجیبی پوچ و سورئال است. سپس آتش خانه فرا می رسد تا کل قسمت را با یک نتیجه گیری کاملاً سرد و بی رحمانه محو کند. و دوباره می رویم، به فاضلاب خیابان های لندن برمی گردیم.
   وقتی فردیناند به کنسولگری می‌رود و می‌خواهد او را به جنگ بازگردانند، من واقعاً تحت تأثیر توصیف سلین از دوستان مرده‌اش قرار گرفتم و توصیف می‌کرد که همه آن‌ها در مقابل او ایستاده بودند، رنگ‌پریده و بدبخت، روده‌ها از شکم‌شان می‌ریخت، تکه‌های تکه‌های کنده شده‌اش. از گوشت و انسان من نمی‌توانستم فکر نکنم این هدف نهایی روایت است، انگیزه‌ای که هم شخصیت و هم تجربیات واقعی سلین را پشت سر گذاشته است. اساساً، این کتاب بین جنگ و رفتن به آفریقا در «سفر» اتفاق می‌افتد و مطمئناً می‌توانید درک کنید که چرا سلین می‌خواهد دوباره به آن مراجعه کند.
   هرگز لندن تا این حد غمگین به نظر نمی رسید.