توضیحات
انتشارات نشر نو منتشر کرد:
* برندهٔ جایزهٔ دسامبر 2016
* برندهٔ جایزهٔ ژان – ژینو 2016
* برندهٔ جایزهٔ موتار آکادمی فرانسه 2016
باتیست، پسرکی که گروه بوکوحرام خانوادهاش را ربودهاند، با زندگی در میان تروریستها هویت خود را از دست داده و حتی دیگر رضایت نمیدهد که او را با اسم واقعیاش صدا بزنند. باتیست اتفاقات رخ داده را به یاد ندارد، شوکه است و حافظهٔ از دست رفتهاش اندکاندک بازمیگردد و بهتدریج رازهای هولناکی فاش میشود.
آلن بلوتییِر، نویسندهٔ رمان، میگوید باتیست چگونه مرد رمانی است دربارۀ شر و جنبههای فریبندۀ آن. او در این اثرخشونتِ بینهایت را با نهایت زیبایی شاعرانه درهم آمیخته است. باتیست چگونه مرد در سال 2016 برندۀ جوایز متعددی از جمله جایزۀ معتبر دسامبر شده است.
«یک رمان فوق العاده.» – املی نوتوم، نویسنده و داور جایزهٔ دسامبر
مشتاق –
داستانکی شبیه به واقعیت آن شهیدهی بزرگ.
به محض باز کردن کتاب، از قبل می دانیم که تأثیری بر ما خواهد گذاشت، نه به دلیل محتوا بلکه به دلیل شکل آن. ما بلافاصله در دیالوگی خالی از روایت غوطه ور می شویم که در انتخاب صفحه بندی اش مرا به یاد شعر می اندازد. جلوه ای نسبتاً خشک می دهد که به سرعت حال و هوای کتاب را اعلام می کند. باپتیست جوان که به تازگی از اسارت خود در میان گروهی از جهادگران که تنها بازمانده آن در میان خانواده اش است، بازگشته است، به سؤالات بازجو پاسخ نمی دهد یا در عین حال به سؤالات بازجو پاسخ نمی دهد. بازجوی ناشناس، که به همین راحتی می تواند یک بازرس، یک روانپزشک یا یک قاضی کودک باشد.
متوجه شده اید، ما در یک ابهام کامل قرار داریم، در حالی که به نظر می رسد دو قهرمان داستان چیزهایی می دانند که نمی گویند. در طول قسمتهای روایی، اپیزودهایی که به داستان باپتیست بازمیگردند، به آنچه که او در بیابان تجربه کرده و تحمل کرده است، کمی بیشتر میآموزیم. از این تجربه، باپتیست اکثراً گمشده، بدون جهت، برمی گردد و هیچ جایی را در جای خود احساس نمی کند.
کم کم طرح شکل می گیرد، جزئیات به خاطره پسر جوان بازمی گردد. جزئیات خشونت آمیز که باپتیست نوجوان را به یومائی تبدیل کرد، مرد سختی که توسط اسیرکنندگانش خلق شد، اما همچنین گذرگاه های جادویی آغشته به شعر. این شکافی ایجاد می کند که در نهایت نشان دهنده پارادوکس جهاد است و خواندن بسیار احساسی را ایجاد می کند. اگر نتیجه را قابل پیشبینی میدانستم (بالاخره، بسیاری از جزئیات آن را نشان میداد)، با این وجود قوی بود و جنون انسان را به خوبی توصیف میکرد