زندگی و هنر پیکاسو – لوتار بوخ هایم – علی اکبر معصوم بیگی- نگاه

توضیحات

دیرگاه به رختخواب مى‌رفت و چندان زود از رختخواب برنمى‌خاست؛ به کافه‌اى سر مى‌زد، کمى قدم مى‌زد و سپس کار مى‌کرد… تقریبآ مثل گذشته لباس مى‌پوشید: شلوارهایش گل و گشاد بود، کلاهى لبه پهن به سر مى‌گذاشت و دستمال گردنى گره‌دار مى‌بست. هرچیز دیگر را بنابر رسم رایج مى‌پوشید، گو که کوشش خاصى براى خوب و آراسته پوشیدن به کار نمى‌برد. چندى بعد به خیاطى به نام سولر با نام مستعار ریتالس تصویر مى‌داد و لباس مى‌گرفت و مثل کسانى که با آن‌ها حشر و نشر داشت لباس مى‌پوشید؛ به ویژه از جلیقه‌هاى سوزن‌دوزى شده که در آن هنگام مُد بود خوشش مى‌آمد؛ دستى در دوخت و شکل آن مى‌بُرد و گاه آرایشش مى‌کرد و آن را به شکل دلخواه خود درمى‌آورد. پس از غذا از آخرین کسانى بود که از پشت میز کافه بلند مى‌شد.
شاید درباره هیچ هنرمندی، دست کم در زمان حیاتش، به اندازه پابلو پیکاسو مقاله، کتاب، رساله ، تفسیر، نقد و یادداشت نوشته نشده است. شاید هیچ هنرمندی به اندازه پیکاسو با این همه رسانه هنری متنوع و گوناگون کار نکرده است: از نقاشی رنگ روغن گرفته تا طراحی، مجسمه سازی، گرافیک، سرامیک و از آنجا کار با ابزارهایی چون گواش، پاستل، مداد رنگی؛ و آفریدن لیتو گرافی، چوبکاری ها، پیکره هایی از گچ و چوب، مجسمه های برنزی، ترکیب بندی هایی از کاغذ و پارچه و چسب؛ ساختواره هایی از آهن و مفتول، چوب یا ورقه های فلزی؛ عکس ها؛ و طرح هایی برای لباس ها، پرده های پیش صحنه و پس صحنه تئاتر و باله؛ و سر انجام شعر و نمایشنامه نویسی.