توضیحات
«تسلی‌دهندگان» داستان کرولاین است که با مشکلی عجیب روبه‌رو شده است ـــ‌صدایی بیرون از سرش افکار او را می‌خواند و ماشین تحریری همه‌چیز را ثبت می‌کند. بی‌آنکه بخواهد شخصیت یک رمان شده است. او که تازه کاتولیک رومی شده است، نمی‌داند که این صداها تجلی تقدس است یا راوی جنون. اعتقادات مذهبی جدید باری بر دوش او گذاشته و خلاقیت سرکشش که راهی برای بروز نمی‌یابد کلافه‌اش کرده است. آیا نویسنده سایه‌ای از خداوند است که همچون او شخصیت‌هایی خلق کرده و به سمت سرنوشت هدایتشان می‌کند؟
اطرافیان کرولاین از درک این رنج ناتوان‌اند و احتمال می‌دهند که دیوانه شده باشد اما کرولاین که تسلی‌دهنده‌ای برای خود نمی‌یابد از تغییر آیین و تبدیل شدن به شخصیت یک رمان در عذاب است، چرا که این دو نقش مستلزم از دست دادن آزادی یا بازتعریف آزادی است برای دست یافتن به انسجام معنوی و فکری.
«تسلی‌دهندگان»، اولین و شاید مهم‌ترین اثر موریل اسپارک، را گراهام گرین و اولین وو به انتشارات مک‌میلان توصیه کردند و در همان‌جا منتشر شد. اولین وو آن را «بسیار اصیل و بدیع» خوانده بود و گراهام گرین «یکی از انگشت‌شمار رمان‌اول‌های حقیقتا اصیل که تا سال‌ها خوانده خواهد شد.»
مشتاق –
موریل اسپارک در این اولین کتاب خود به طور خلاصه از هنری جیمز یاد می کند، اما شایان ذکر است که جملات خود او کوتاه هستند و سبک او به طور کلی به سمت فشرده گرایش دارد. با این حال، وقتی یکی از کتاب‌های او را شروع می‌کنید و در فصل اول با یک سری شخصیت‌های عجیب و غریب آشنا می‌شوید، و سپس متوجه می‌شوید که فصل بعدی درباره مجموعه‌ای کاملاً متفاوت از شخصیت‌های عجیب و غریب است، ممکن است فریب بخورید و فکر کنید که سبک او بلکه برعکس فشرده. باور کن اشتباه می کنی. همه چیز و هر کس در نهایت هدفی را دنبال می کند، صدایی که بیشتر از همه به ماشین تحریر دیکته می کند. درست است که در نهایت نیاز به ویرایش داشت، اما بدون آن به سادگی هیچ کتابی برای من وجود نداشت که در وهله اول دیکته-بررسی کنم.