تجربه و هنرزندگی 1 – کمونیسم رفت ، ماماندیم وحتی خندیدیم – اسلاونکا دراکولیج – رویا رضوانی – گمان

1 دیدگاه برای تجربه و هنرزندگی 1 – کمونیسم رفت ، ماماندیم وحتی خندیدیم – اسلاونکا دراکولیج – رویا رضوانی – گمان

1. امتیاز 5 از 5

   مشتاق – 12 اردیبهشت 1403

   بهترین اثر و در واقع اولین کتاب مجموعه تجربه هنر زندگی که بی شک شما خواندنش یک لول آپ می‌شید.
   من سفر کردم تا این تغییرات بعد از انقلاب را از نزدیک خصوصاً در زندگی زنان کشورهای مختلف ببینم من با زنان در آشپزخانه هایشان نشستم و آنها از
   زندگی شان از بچه هایشان و از مردانشان برایم حرف زدند و من دیدم طرح کلی زندگی هامان تقریباً عین هم است. ما زنها چشم انداز مشترکی در زندگی داشتیم که با چشم انداز مردها متفاوت بود ما از پایین به مسائل نگاه میکردیم
   و چشم اندازمان ساده و پیش پا افتاده بود اما امر سیاسی یعنی امر پیش پا
   افتاده…»
   کمونیسم رفت ما ماندیم و حتی خندیدیم مجموعه مقالاتی است از
   اسلاونکا در اکولیچ روزنامه نگار و نویسنده کروات؛ این روایت های گیرا و خواندنی حاصل تجربه های شخصی او و مشاهداتش از زندگی دوستان و
   آشنایانش در دیگر کشورهای اروپای شرقی تحت حکومتهای کمونیستی است. جذابیت اصلی کتاب در این است که در اکولیچ ماهرانه تحلیل هایی تامل
   برانگیز و انتقادی را با جزئیات زندگی روزمره در هم می آمیزد شگفتی دختربچه ای که برای اولین بار یک عروسک خارجی میبیند؛ نحوه شستن
   رخت ها در خانه زندگی یک استاد دانشگاه در آپارتمانی تنگ و شلوغ بی هیچ
   حریم خصوصی دیوارهای رنگ و رو رفته و
   در اکولیچ کمونیسم را چیزی فراتر از یک ایدئولوژی یا شکل حکومت میبیند
   از دید او کمونیسم یک وضعیت ذهنی است که به این راحتی ها از ناخودآگاه
   جمعی
   کسانی که تحت این حکومت زندگی کرده اند زدوده نمیشود.

   برای مردم دنیای کمونیسم شعار امر شخصی سیاسی است به معنای واقعی
   کلمه صدق میکرد در اکولیچ که خود در یوگسلاوی بزرگ شده می نویسد «اینجا از همان اوایل جوانی میفهمید که سیاست مفهومی انتزاعی نیست
   بلکه نیرویی است عظیم که بر زندگی روزمره مردم تاثیری تعیین کننده
   می گذارد….. ما برای اینکه بتوانیم ادامه بدهیم میبایست قلمروهایمان را
   تقسیم میکردیم و مرزی بین زندگی خصوصی و حوزه عمومی می کشیدیم
   حکومت میخواست همه چیز عمومی باشد… اما هر چیز عمومی متعلق به
   دشمن بود.
   این روایتهای گاه تراژیک و گاه طنز آمیز بهتر از تحلیلهای تئوریک میتواند
   وضعیت سیاسی و ذهنیت افراد در حکومتهای استبدادی را برای ما به تصویر
   بکشد.