بئاتریس و ویرژیل – یان مارتل – کاوه فولادی نسب – چشمه

توضیحات

«بئاتریس و ویرژیل» نوشته‌ی «یان مارتل» با ترجمه‌ی «کاوه فولادی‌نسب» و «مریم کهنسال نودهی» در مجموعه «جهان نو» منتشر شد.
یان مارتل در 25 ژوئن 1963 در ایالت سالامانکای اسپانیا به دنیا آمد. پدر و مادرش، امیل مارتل و نیکول پرون، از ساکنان فرانسوی‌زبان ایالت کبک کانادا بودند، اما به‌خاطر شغل پدرش -که دیپلمات دولت کانادا بود- سال‌های نخست زندگی او در بخش‌های مختلف غرب کانادا، ایالات متحده‌ی‌ امریکا، امریکای مرکزی و اروپا سپری شد. یان مارتل در سال 1981، پس از پایان تحصیلات متوسطه‌اش در دبیرستانی در پورت هوپِ اونتاریوی کانادا، در دانشگاه ترنت در همان ایالت به تحصیلِ فلسفه پرداخت. پس از فراغت از تحصیل، او دست به تجربه‌های عجیب‌وغریبی زد و چندین سال را در سفرهایی به خارج از کشور سپری کرد تا در بیست‌وهفت‌سالگی تصمیم گرفت زندگی‌اش را وقف نوشتن کند.
مارتل اولین کتاب خود را به نام «حقایق درباره‌ی خانواده‌ی روکوماتسیو در هلسینکی و چند داستان دیگر» در سال 1993 منتشر کرد. این کتاب مجموعه‌ای است شامل چهار داستان و تا سال 2004 که مارتل به‌خاطر رمان دومش، «زندگی پی»، شهرت جهانی پیدا کرد، در خارج از کانادا مهجور بود. درونمایه‌ی داستان‌های این مجموعه آمیزه‌ای از مرگ، حافظه و ماهیت داستان‌گویی است.
خود ـ اولین رمان مارتل ـ داستانی زندگی‌نامه‌ای است درباره‌ی هویت، جنسیت و تحول در دنیایی که با قراردادهای مختلف اجتماعی و فرهنگی اداره می‌شود. این رمان در سال 1996 منتشر شد و روایت زندگی مرد نویسنده‌ی مسافری است که یک روز صبح وقتی از خواب بیدار می‌شود، می‌بیند به زنی تبدیل شده است.
مارتل با تمرکز بر حافظه، دهشت و عواقب ناشی از خطاها و شرارت‌های انسانی کارش را ادامه داد و در سال 2004 مجموعه‌داستان جدیدی به نام «بچه‌ها را آخر از همه می‌خوریم» منتشر کرد.
سومین رمان مارتل، «بئاتریس و ویرژیل»، در سال 2010 منتشر شد. شخصیت‌های محوری این رمان -که نام رمان هم از آن‌ها گرفته شده ـ خر و میمونی تاکسیدرمی‌شده هستند. مارتل در این رمان به استفاده از حیوانات برای کشف وضعیت‌ها ‌و موقعیت‌های انسانی ادامه می‌دهد. «بئاتریس و ویرژیل» تأملی است در باب حقیقت و تخیل و به جنگ جهانی دوم و جنایت‌ها و رویدادهای دهشتناک آن می‌پردازد. این رمان از شیوه‌ی فراداستان بهره می‌گیرد و مرزهای متون تخیلی و غیرتخیلی، و داستان‌های خیالی و زندگی‌نامه‌ای را درهم می‌آمیزد.
«صدویک نامه به آقای نخست‌وزیر: نامه‌هایی به استیون هارپر» آخرین کتاب یان مارتل است که در سال 2012 منتشر شد. این کتاب نتیجه‌ی پروژه‌ای است که مارتل در سال 2007 شروع کرد با نام «استیون هارپر چه می‌خواند؟». در این پروژه، او هر دو هفته یک بار نامه‌هایی یک‌طرفه به استیون هارپر، نخست‌وزیر کانادا می‌نوشت، نامه‌هایی که هر کدام برای آقای نخست‌وزیر حاوی پیشنهاد خواندن یک کتاب بودند.
مارتل درباره‌ی نوشتن می‌گوید: «من می‌نویسم تا موضوعاتی را که برایم اهمیت دارند درک کنم، نیروی خلاقه‌ام را به نمایش بگذارم و زمان را به شکلی معنادار سپری کنم.»