توضیحات
کتاب «هنر سینما» را «دیوید بوردول»، «کریستین تامسون» نوشته و «فتاح محمدی» آن را به فارسی ترجمه کرده است. «تولید فیلم»، «فرم فیلم»، «سبک فیلم»، «نقد تحلیلی فیلم» و «تاریخ سینما» عنوان بخش‌های کتاب است. در توضیحات پشت جلد کتاب آمده است: «قصد این کتاب آشنا کردن خواننده با زیبایی‌شناسی فیلم و بررسی جنبه‌های هنری سینما است. نویسندگان این کتاب که در میان علاقه‌مندان سینما نام‌هایی آشنا و معتبر هستند، پس از بررسی چگونگی تولید فیلم و فرایند و روش‌ها و اصول آن، به اصول اساسی فرم فیلم و فرم‌های روایی و غیرروایی می‌پردازند و آن‌گاه چهار تکنیک بنیادین فرم فیلم یعنی میزانسن، فیلمبرداری، تدوین و صدا را تجزیه و تحلیل می‌کنند. بخش چهارم به چگونگی تحلیل و نقد فیلم پرداخته و چند فیلم به صورت نمونه بررسی می‌شوند و در بخش پنجم مهمترین دوره‌ها و جنبش‌های تاریخ سینما بررسی می‌شوند.» این کتاب را نشر «مرکز» منتشر کرده است.
امیر عربشاهی –
دیوید بوردول و کریستین تامسون دو نظریه پرداز بزرگ و اثرگذار سینما هستند که تالیفات و پژوهش های عمده آنها عموما جزو مهمترین منابع آموزشی و تحلیلی سینما به شمار میرود. «هنر سینما» مبین ماهیت سینما و تولید فیلم و بررسی فرم ها و ساختارهای روایی است. کتاب بوردول و تامسون خواننده علاقمند به سینما را به دانش نظری و فهم عمیق سینما و چگونگی خوانش و مواجهه با فیلم ها مجهز می کند. نویسندگان این کتاب جامع سینمایی در حقیقت با رویکرد نئوفرمالیسم به سینما و مقوله نقد فیلم می پردازند.
نئوفرمالیسم شیوه ای در نقد فیلم است که به عنوان یک رویکرد اساسی تحلیل فیلم در تقابل با نگره مولف مطرح شد. و ریشه های آن به فرمالیست های دهه های نخست قرن بیستم روسیه باز می گردد. در سالهای دهه بیست و در دورانی که هنر اصولا با محتوا و پیام ها و مفاهیم اجتماعی که عرضه می داشت، ارزش گذاری میشد. نظریه پردازانی همچون ویکتور اشکولوفسکی، بوریس آیخنبام، رومن یاکوبسن و … در حوزه ادبیات و زبان شناسی نگره جدیدی را مطرح کردند که بر ساختارهای روایی و زبانی و در یک کلام بر صورت و فرم، به جای محتوا تاکید داشتند. نظریه ای که در نقد ادبی و بعدها در نقد سینمایی و شکل گیری «نئوفرمالیسم» تاثیرگذار بود. به این ترتیب یک فیلم مستقل از مولف آن و با تجزیه و تحلیل جنبه های مختلف سبکب اعم از میزانسن، فیلمبرداری، تدوین و صدا و بررسی فرم روایی ارزیابی میشد.
در حقیقت «چگونه گفتن» به جای «چه گفتن» به دغدغه نئوفرمالیست ها بدل شد. «هنر سینما» و اساسا آثار بوردول و تامسون با رویکرد نئوفرمالیست به نقد سینما می پردازد. در این کتاب در بخش های پایانی تحلیل فیلمهایی نمونه ای برای تبیین آنچه در فصل های مختلف آمده، طرح شده که کمک زیادی به فهم چگونگی مواجهه با یک اثر سینمایی میکند.