توضیحات
مکتب دیکتاتورها (جیبی) – اینیاتسیو سیلونه – مهدی سحابی – ماهی
اینیاتسیو سیلونه مکتب دیکتاتورها را در سال 1938، همزمان با نان و شراب، نوشت. ترجمهی آلمانی این رمان در 1938 در زوریخ منتشر شد، اما نسخهی ایتالیایی آن بیستوچهار سال بعد، یعنی سال 1962، انتشار یافت. این رمانِ استعاری داستان دو امریکایی مشکوک است؛ یک جوجهدیکتاتور و دیگری مشاور ایدئولوژیک او. این دو برای آموختن شگردها و رموز دیکتاتوری به اروپا، سرزمینی که در زمینهی دیکتاتوری تجربههایی غنی دارد، سفر کردهاند. در سفر خود با یک تبعیدی ایتالیایی آشنا میشوند که عمر خود را در راه مبارزه با دیکتاتوری گذرانده است. گفتوگوی سهنفرهی طنزآمیزی میان این دو امریکایی و تومازو در میگیرد. رشتهی این گفتوگو در دست تومازو است که بیشک خودِ سیلونه است. این واقعیت به گفتههای تومازو اعتباری قابل ملاحظه میبخشد، زیرا برآمده از تجربههای عملی سیلونه در راه مبارزه با دیکتاتوری است.
مهدی سحابی، مترجم و نویسنده و نقاش و مجسمساز، در 15 بهمن 1322 در قزوین به دنیا آمد. وی دورهی دبیرستان را در تهران گذراند و وارد دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد تا در رشتهی نقاشی تحصیل کند، اما تحصیل در این دانشکده را نیمهکاره رها کرد و به ایتالیا رفت و در فرهنگستان هنرهای زیبای رم مشغول تحصیل کارگردانی سینما شد، اما پس از مدتی آنجا را نیز رها کرد. سپس به کار روزنامهنگاری، بازیگری و عکاسی پرداخت و در آخر به ترجمهی آثار ادبی روی آورد و نقاشی کرد. سحابی به زبانهای ایتالیایی، فرانسوی و انگلیسی مسلط بود و آثار نویسندگان بزرگ و متفاوتی را به فارسی ترجمه کرد. ترجمهی در جستوجوی زمان ازدسترفته، اثر سترگ مارسل پروست، مهمترین ترجمهی سحابی بهشمار میرود. سحابی 18 آبان 1388 در پاریس درگذشت.برای خرید کتاب در مشهد و سراسر کشور کتاب ” مکتب دیکتاتورها – اینیاتسیو سیلونه ” از بزرگترین کتابفروشی اینترنتی مشهد میتوانید از پایین صفحه اقدام نمایید
حسین –
با امروزی ترین تعریف ها،این اثر یک ناداستان شگرف محسوب میشود.
امیر عربشاهی –
“مکتب دیکتاتورها” را میتوان “شهریار” ماکیاولی تاریخ معاصر دانست که به سبک و سیاق رسالههای افلاطون نوشته شده. و این ساختار روایت که بر مبنای گفتگوهای میان سه شخصیت بنا شده و عامدانه از شیوه مورد علاقه افلاطون بهره گرفته شده، یکی از جنبههای هوشمندانه و طنازانه اثر درخشان ایناتسیو سیلونه است.
سیلونه در این اثر تلاشهای آقای دابلیو و مشاور ایدئولوژیکش پروفسور پیکاپ را روایت میکند که سفری در اروپا آغاز کردهاند برای آموختن روشهای برپاساختن یک حکومت دیکتاتوری، برای آن که معتقدند از دوران دموکراسی گذر کردهاند و میخواهند در آمریکا نظام توتالیتر مستقر سازند. در مسیر این جستجو با مبارز آزادیخواهی به نام تومازوی کلبی آشنا میشوند که تمام طول عمر خود را وقف مبارزه با دیکتاتوری کرده و مکالمات میان این سه نفر در باب دیکتاتوری و فلسفه سیاسی و تمدن تودهای پایه این داستان را میسازد.
از این رو عجیب نیست که سیلونه فرم روایت خود را از فیلسوفی برگیرد که معتقد به آریستوکراسی و نخبه سالاری بود. و دیکتاتوری آقای دابلیو هم در تلاش برای رسیدن به همین مقصود است، اما در این گفتگوها مفاهیم و شیوههای بسیاری در نظام سیاسی و حکومتداری به چالش کشیده میشود که در حقیقت نقد جوامع کنونی ماست (حتی با توجه به زمان نگارش این کتاب)
همانطور که در ضیافت افلاطون روایت را از زبان فردی میشنویم که خود از زبان راوی دیگری سخن میگوید. در اینجا نگارنده، خود روایتگر مکالمات و روایت اشخاص دیگری است. از عنوان نخستین فصل و خطاب محقر “جوجه دیکتاتور آمریکایی” و “مشاور ایدئولوژیکی که در جستجوی تخم مرغ کریستف کلمب به اروپا آمده” دیدگاه کنایی و لحن طنازانه سیلونه نسبت به یک قدرت برتر استعماری (آمریکا) در عصر جدید و شروع مباحثات از سرآغاز تاریخ (با اشاره به کشف آمریکا به مثابه مبدا تاریخ) را نمایان میکند.
مکتب دیکتاتورها یک طنز سیاسی است، که ما را با مباحث و گفتگوهایی جدی در باب فلسفه سیاسی و روشها و جریانها و رویدادهای تاریخی همراه میکند و از موقعیت کاملا تراژیک زیستن در جوامع دموکرات و توتالیتر که هر کدام به شکلی مشغول استثمار و بهره کشی از توده مردم هستند، آگاه میکند. ضمن آن که با خواندن این کتاب ما را به مطالعه متون کلاسیک فلسفه سیاسی مشتاق میکند.
تومازوی کلبی در بخشی از مکالمات به صراحت ایدئولوژی حکومتهای دیکتاتوری را مسخره میکند که خلاصه کلام این کتاب است:
“از آنجا که شما به موفقیت نظر دارید و نه به حقیقت، فلان یا بهمان ایدئولوژی نباید برایتان چندان فرقی داشته باشد. در همه دوران ها، رژیمهای دیکتاتوری توانسته اند با ترویج ایدئولوژی های عجیب و غریب به نتایج ستایش انگیزی دست یابند…از لحظه ای که حقیقت مفهوم بدیهی خودش را از دست میدهد و تفکر و پژوهش آزادانه مغایر با نظم عمومی اعلام میشود، قابلیت رسوخ ایدئولوژی رسمی به کارایی پلیس بستگی پیدا میکند.”
و در ادامه در پاسخ به پروفسور مبنی بر مشکل با هنرمندان و استادان دانشگاه و روشنفکران میگوید:
“کافی است به آنها جوایز علمی و هنری و عنوان های افتخاری و پست های دانشگاهی بدهید.”