ملکوت – بهرام صادقی – نشر نیلوفر

1 دیدگاه برای ملکوت – بهرام صادقی – نشر نیلوفر

1. امتیاز 5 از 5

   امیر عربشاهی – 7 فروردین 1403

   شاید “ملکوت” بهرام صادقی را مخاطبان بسیاری با “اژدها وارد میشود” شناخته باشند. آن داستان حیرت انگیز که این گونه آغاز میشود:

   “فبشر هم بعذاب الیم

   در ساعت یازده شب چهارشنبه آن هفته جن در آقای مودت حلول کرد.”

   اما آشنایی من با ملکوت به سالها قبل بر‌می‌گردد. وقتی مقاله‌ای درباره اقتباس‌های ادبی در سینمای ایران می‌خواندم و به نام ملکوت رسیدم. پیش از آن که بازار کتاب و بساط دست‌فروش‌های ولیعصر و انقلاب را برای یافتن کتاب هفته “ملکوت” زیر پا بگذارم، شگفت‌انگیزترین داستان بلندی که از ادبیات ایران خوانده بودم “بوف کور” هدایت بود.

   اما همان شب وقتی کتاب را باز کردم و پیش از آن که تمام شود کتاب را یک دم نبستم، با یکی از شگفت ترین رمان‌های ادبیات ایران آشنا شده بودم. “ملکوت” داستانی خیالی است درباره فلسفه زندگی.

   م. ل، دکتر حاتم، شکو، مودت و دوستانش شخصیتهایی غریب و فراموش نشدنی‌اند. هیچ‌گاه نه از جادوی داستان ملکوت و نه از معجزه کلام بهرام صادقی رها نشده‌ام. هر بار آثارش را به یاد می‌آورم تحیری به من دست میدهد شبیه به آنچه آقای مودت در آغاز رمان ملکوت به آن دچار میشود.

   بهرام صادقی با خلق فضاهای سورئال و بهره‌گیری از زبان منحصر به فردش، نوعی رهایی خیال در مواجهه با پیچیدگی های دنیای داستان، به خواننده می‌دهد؛ دنیایی که ارزش های انسانی در آن در حال رنگ باختن است و جامعه انسانی هویت زدایی شده و تکه تکه شده، به خصوص در هیبت م.ل. (راوی عجیب و غریبی که جز یک دست و یک چشم چیزی ازش باقی نمانده) بازنمایی شده.

   چند وقت قبل به طور اتفاقی در میان قفسه‌های کتاب نشر چشمه، چشمم به رمان ملکوت افتاد. برای کسانی که رمان ملکوت را نخوانده‌اند و فرصت یافتنش را در میان کتابهای نایاب و کمیاب موجود در بساط دستفروش‌های انقلاب و ولیعصر پیدا نکرده‌اند، پیشنهاد میکنم وقت تلف نکنند و ملکوت، این شاهکار ادبیات ایران را بخرند و بخوانند.