عقل عذابم می دهد-علی باباچاهی چشمه

توضیحات

مجموعه شعر «عقل عذابم می‌دهد» سروده‌ی «علی باباچاهی» شعرهای دی ماه ۱۳۷۵ تا فروردین ۱۳۷۸ او را دربردارد. علی باباچاهی متولد سال 1321 در شهرستان کنگان استان بوشهر است. وی دوره دبستان و دبیرستان را در بوشهر گذراند. در دوره اول متوسطه، به شعر و ادبیات علاقه‌مند شد. در مسابقه ادبی دانش‌آموزی دبیرستان‌های بوشهر و سپس شیراز رتبه اول را به دست آورد. در این دوره شعرهایش در مجلات تهران، با نام مستعار «ع. فریاد» چاپ می‌شد اما وقتی یکی از شعرهای این شاعر در مجله امید ایران به عنوان «بهترین شعر هفته» به چاپ رسید، شعرهایش را به امضای خودش در مجلات چاپ کرد. عقل عذابم می‌دهد در ادامه‌ی خطِ سیر شعرهای دهه‌ی هفتاد باباچاهی حرکت می‌کند که در قیاس با شعرهای پیش از این‌دهه‌ی او فراروی‌ها، نوآوری‌ها و چرخش‌های نویی را در آن شاهد هستیم. مواجهه با تغزل در وضعیتی دیگر و سفیدخوانی‌های خلاقانه به‌انضمام حضور پارودی، آشنایی‌زدایی از مفاهیم، دخل و تصرف در نحوِ زبان از دیگر خصلت‌های این مجموعه است. شعری از این مجموعه را با هم می‌خوانیم: «مردی که خودش را تمام روز/ در یک اتاق زندانی می‌کند/ اصلاً دیوانه نیست/ یا انار متراکمی است که در پوست خودش جا خوش کرده/ یا پیاز متورمی است که لایه‌لایه پرده بر نمی‌دارد از تنهایی‌اش/ در بیروت مردی را دیدم/ با پای گچ‌گرفته/ که از تابوت بیرون نمی‌پرید/ پلنگ هم در قفس آهنین تصوری از آزادی دارد/ در جنگ تن به تن هر دو پا گذاشتیم به فرار/ من از یک طرف/ من ِ دیگر من از طرف دیگر/ و شانه به شانه به خانه رسیدیم دقیقاً/ و من زیر یک سقفِ دراز به دراز/ دراز کشیدم» کتاب حاضر را نشر «چشمه» منتشر کرده است.