زمان و وجود – مارتین هایدگر – شهاب الدین امیرخانی – پارسه

توضیحات

چه چیز ما را واداشته است از زمان و وجود در کنار هم نام ببریم؟ از زمان طلوع اندیشه باختری – اروپایی تاکنون، وجود به معنای حاضر کردن بوده است. حضور، از امر حاضر [یا امر اکنون حاضر] حکایت دارد. نظر به امور حاضر و جاری، امر حاضر به همراه گذشته و آینده، ویژگی زمان را شکل می دهند. وجود بسان حاضر شده به وسیله زمان معلوم می شود. اینکه چنین است، به خودی خود می تواند کافی باشد که اندیشه سرگشته و بی قرار شود. به محض اینکه فکر کنیم از چه جهت به واسطه زمان چنین تعیّنی در وجود پدید می آید، این بی قراری افزون تر می شود.