توضیحات
کتاب رساله ای کوچک در باب فضیلت های بزرگ توسط آندره کنت – اسپونویل در 366 صفحه به چاپ رسیده است.
این کتاب به تشریح هجده معیار نیکی، هجده فضیلت رفتاری می پردازد که عبارت اند از ادب، وفاداری، دوراندیشی، میانه روی، شجاعت، عدالت، بخشندگی، دلسوزی، بخشایش، سپاس گزاری، افتادگی، سادگی، بردباری، پاک دامنی، نرم دلی، حسن نیت، شوخ طبعی، و عشق..
فضیلت چیست؟ فضیلت یک موجود آن چیزی است که ارزش آن موجود را می سازد، به عبارت دیگر برتری خاص آن را: کارد خوب کاردی است که در بریدن برتر است، داروی خوب دارویی است که در درمان برتر است، زهر خوب زهری است که در کشتن برتر است … بدین ترتیب، فضیلت قدرتی است که عمل می کند یا می تواند عمل کند؛ فضیلت یک انسان انسانی عمل کردن است. این مفهوم نخست و کلی تر است: فضیلت ها از استفاده ای که از آن ها می شود، از هدفی که دنبال می کنند یا در خدمت آن اند، مستقل اند. و در نهایت این که فضیلت عین نیکی در روح و در واقعیت است. نیکی چیزی نیست که در مورد آن به تفکر پرداخته شود، بلکه باید عملی شود.
مشتاق –
اسپینوزا گفت که بهتر است فضایل را آموزش دهیم تا رذایل را محکوم کنیم. مسئله این نیست که درس های اخلاقی بدهیم، بلکه کمک به همه برای تبدیل شدن به ارباب خود، و قاضی یگانه آنهاست. چه هدفی؟ انسان تر، قوی تر، مهربان تر، آزادتر باشیم. فضیلت ها ارزش های اخلاقی ما هستند، اما تجسم یافته اند: همیشه مفرد، مانند هر یک از ما، همیشه متکثر، مانند ضعف هایی که با آن ها مبارزه می کنند یا اصلاح می کنند. هیچ خیری به خودی خود وجود ندارد. خوبی وجود ندارد؛ باید انجام شود و این همان چیزی است که ما آن را فضایل می نامیم. اینها همانهایی هستند که من در اینجا به عنوان هدف ادب برای عشق به خود داده ام، هجده فصل در مورد این فضایل که ما فاقد آنها هستیم (اما نه کاملاً: چگونه می توانیم در غیر این صورت به آنها فکر کنیم؟) و ما را روشن می کند.