توضیحات
انتشارات ماهی منتشر کرد:
به امید دیدار در آن دنیا رمانی ضدجنگ است که قهرمانانش سربازان فرانسوی زخم‌خورده از جنگ جهانی اولند، سربازانی که سرنوشتشان در فرانسه پس از جنگ به‌مراتب سیاه‌تر از روزهای وحشتناک جنگ است. داستان درباره‌ی روزگار دو سرباز است که از جنگ جهانی اول جان به‌دربرده‌اند. جنگ به پایان رسیده. دولت تصمیم می‌گیرد به سراغ پیکر سربازهایی برود که در جنگ کشته و در همان نزدیکی جبهه نیز به خاک سپرده شده بودند. آن‌ها می‌خواهند این اجساد را در گورستان نظامی وسیعی دفن کنند. این اقدام بزرگ اخلاقی و میهنی زمینه‌ساز کسب‌وکاری پرسود می‌شود: باید صدهاهزار تابوت ساخته شود، صدها هزار قبر کنده شود، تابوت‌ها به گورستان حمل و باز در قبر تازه‌ای به خاک سپرده شوند. جنگ برای تجارت خیلی سودآور است، حتی وقتی به پایان رسیده باشد. به امید دیدار در آن دنیا در سال 2013 برنده جایزه‌ی ادبی گنکور شد.
پی‌یر لومتر در 19 آوریل 1951 در پاریس زاده شد. تحصیلات خود را در رشته‌ی روان‌شناسی به پایان برد و چند سالی با تدریس این علم در دبیرستان‌ها و نیز آموزش ادبیات به کتابداران روزگار گذراند. سپس آغاز به نوشتن رمان و فیلم‌نامه کرد و با خلاقیتی که در این کار نشان داد موفقیت فراوانی به دست آورد، چنان‌که از سال 2006 زندگی خود را یکسره وقف داستان‌نویسی کرد و جز به نویسندگی به کار دیگری نپرداخت. نوع ادبی محبوب لومتر رمان پلیسی است و او با نوشتن چند رمان، در ظرف مدتی کوتاه، به شهرتی بین‌المللی رسیده و چندین جایزه‌ی ادبی را از آن خود کرده است:
– سال 2006، جایزه‌ی فستیوال کنیاک برای رمان کار دقیق.
– سال 2009، جایزه‌ی خوانندگان دبیرستانی برای لباس دامادی.
– سال 2010، جایزه‌ی رمان پلیسی اروپا برای قاب‌های سیاه.
– سال 2012، جایزه‌ی خوانندگان کتاب‌های جیبی برای الکس.
– سال 2013، جایزه‌ی گنکور، مهم‌ترین جایزه‌ی ادبی فرانسه، برای به امید دیدار در آن دنیا.
در میان آثار لومتر رمان به امید دیدار در آن دنیا یکسر با رمان‌های پیشین او تفاوت دارد، هرچند روح رمان‌های پیشین او را حفظ کرده است.
مهستی بحرینی، مترجم و شاعر، در سال 1317 متولد شد. او فارغ‌التحصیل دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران است. سال‌ها در سمت‌های اداری مشغول به کار بوده و همچنین به تدریس نیز می‌پرداخته است. بحرینی پس از یک دوره تدریس در دانشگاه تونس به ایران بازگشت و تقاضای بازنشستگی کرد که بعدها از این کار پشیمان شد. پس از همین دوره کار ترجمه‌ی آثار ادبی را آغاز می‌کند. او در دهه‌ی 1360 با ترجمه‌ی دو رمان پا به عرصه‌ی ترجمه می‌گذارد: رمان زمستان سخت، اثر اسماعیل کاداره، و رمان یک زن، اثر آن دلبه. بحرینی با توجه به وضعیت فرهنگی آن دوران به ترجمه‌ی آثار غیرادبی رو می‌آورد؛ از جمله در همین دوره دو کتاب دستور زبان فارسی و شکل‌گیری زبان فارسی را ترجمه کرد که هر دو از آثار ژیلبر لازار است. اعترافات، عصیانگر، سوءتفاهم، ترجیع گرسنگی، به امید دیدار در آن دنیا، از کتاب رهایی نداریم از جمله آثاری است که بحرینی تاکنون ترجمه کرده است. همچنین دیدار با روشنایی نام گزیده اشعار اوست که به چاپ رسیده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.