توضیحات
دبلیو. اس. مروین در ۱۹۲۷ در شهر نیویورک متولد شد و از آن‌جا که پسر یک کشیش بود در نیوجرسی و اسکرنتونِ پنسیلوانیا بار آمد. او خود درباره‌ی چندوچون علاقه به نویسندگی می‌گوید «می‌توان گفت که تا نوشتن را یاد گرفتم به نگارش موعظه‌های پدرم و نقش زدن برای آن‌ها پرداختم… البته اولین کسانی که به طور جدی شوروشوق نوشتن را در من پدید آوردند شاعران نبودند، بلکه [جوزف] کنراد و بعدش هم تولستوی بودند. اصولاً بعد از گرفتن بورسیه و ورودم به دانشگاه، بنا کردم به شعر خواندن و ارزیابیِ بی‌وقفه‌ی شعر، و پس از ترک نومیدی هم، سرودن شعر.» مروین به دانشگاه پرینستون رفت و در کنار افرادی چون آر. پی. بلک‌مر و جان بریمن به تحصیل پرداخت. اما پس از کسب مدرک در ۱۹۴۸ یک سال دیگر آن‌جا ماند تا به پژوهش درباره‌ی زبان‌های رمانس بپردازد، کاری که بعدها او را به سوی ترجمه‌ی متون لاتین، اسپانیایی و فرانسوی، و اقامت در کشورهای اروپایی سوق داد. مروین در ۱۹۵۶ از طرف انجمن شاعران کمبریج دعوت‌نامه‌ای دریافت کرد و به امریکا بازگشت. کتاب‌هایش در آن مقطع، سبز با جانداران (۱۹۵۶) و مست در کوره (۱۹۶۰)، نمایانگر چرخشی در سبک، بیان، چشم‌انداز، و همچنین آغاز تجربه‌ی فرم‌های بی‌قاعده در کارش بودند. کتاب دومش که زمان تدریس در بوستون و حشرونشر با محفل ادبی رابرت لاول سروده شد، به طور اخص از دل‌مشغولی تازه‌ی او، امریکا، حکایت می‌کرد. دغدغه‌ی اصلی‌اش در آن زمان، معناومفهوم امریکا و ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی آن، او را بیشتر به والت ویتمن شبیه می‌ساخت، چنان که منتقدی نوشته بود «شعر مروین غالباً در لفافه و در مواردی هم آشکارا پاسخی است به شعرهای ویتمن: پراکندگی فکری قرن‌بیستمی و جدیتش، تردیدهایش در مورد ارزش‌های امریکایی ـ همان پاسخ‌ها، خلق‌وخو، وسعت و وفور قرن‌نوزدهمی ویتمن ـ و نیز شور و احساسش برای آفریدن امریکایی دیگر.»
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.