توضیحات
این کتاب ۴ بخش اصلی دارد که به ترتیب عبارتند از: زیبایی شناسی در آستانه قرن بیستم، زیبایی شناسی در میانه دو جنگ، زیبایی شناسی پس از جنگ، دستاوردهای بعدی.
در قسمتی از این کتاب می خوانیم:
دیویی معتقد است که امر زیبایی شناختی «بسط و بالندگی روشن و پرشدت و حدت خصوصیاتی است که به هر تجربه کامل عادی و متعارفی تعلق دارند.» نظریه وی مبنیبر این که تجربه روندی تکوینی از تعامل با محیط است که شامل دقایق یا لحظات عاطفی سرشار از آگاهی ارتقایافته نسبت به این تعامل و موازنه های موجود در آن می شود، به وی امکان می دهد تا به سخن خویش محتوایی ببخشد که به راحتی ممکن بود بوزانکت یا کروچه چنین سخنی را اظهار کرده باشد. چون جریان موجود تجربه، تجربه نسبتهای بین اشیاست، لحظات تعادل آن تجربه و حالت عاطفی این اشیا را میتوان در سطحی از انتزاع و از طریق نسبتهای حسی در بین اشیا ضبط، بازنمایی، و دوباره تجربه کرد. بنابراین، برای مثال، در عین حال، «موضوع نهایی نقاشی طبیعت بی جان بسیار "واقع گرایانه" است _ دستمال سفره ها، تابه ها، سیب ها، کاسه ها… تابلویی از نوع طبیعت بی جان که شاردَن یا سزان کشیده اند، این مواد را بر حسب روابط خطوط، سطوح و رنگ ها نشان می دهد که وقتی به ادراک در می آیند ذاتا خوشایندند».
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.