چوب بدستهای ورزیل – غلامحسین ساعدی – نگاه

1 دیدگاه برای چوب بدستهای ورزیل – غلامحسین ساعدی – نگاه

1. امتیاز 3 از 5

   حمیدرضا – 5 فروردین 1403

   از تجربیات ابتدایی نمایشنامه خوانی من بود . زبان غلامحسین ساعدی به فرهیختگی زبان بهرام بیضایی دیگر نمایشنامه نویس محبوبم نیست اما محتوایی نسبتا شبیه به هم دارند، هر دو به فکر بیان حقایق جامعه و به فکر اصلاح آن مینویسند .
   داستان این نمایشنامه از این قراره که در یکی از دهاتها مردم با حمله ی گرازها به زمینهای کشاورزیشان روبه رو میشوند و گرازها بارها محصولات کشاورزی آنها را نابود میکنند و اهالی آن دهات برای فرار از کم محصولی ، فقر و مشکلات اقتصادی تصمیم به نابودی گرازها میگیرند اما اینکه چطور اینکار رو انجام میدن روایت کل داستان رو در بر گرفته ساعدی در مواجهه با این مشکل عقاید و اعتقادات مرسوم اقشار مختلف مردم زمان خود را به چالش میکشد و بعضی جاها طنز تلخی را از خود برجای گذاشته و جالب تر اینجاست که هر لحظه خواندن این نمایشنامه برایم لحظات خواندن قلعه حیوانات از جورج اورول را برایم تداعی میکرد و نزدیکی مفاهیم بین این دو را بارها احساس کردم

   برداشت من از خوانش اول این نمایشنامه :

   جامعه ای که دهن بین باشد، اهل تفکر نباشد ، اهل همکاری ، همدلی ، همدردی با هم نباشد ، بدبین باشد ، مسئولیت پذیر نباشد ، ایمان به خود نداشته باشد دیر یا زود وقتی که برای رهایی از یک تهدید خارجی دست به دامان دوستی میشود آن دوست به بلای جان آن جامعه تبدیل شده و جامعه را نابود میسازد . به بیان دیگر چنین جامعه ای از تهدید خارجی یا دشمن برای خود خطرناک تر و کشنده تر است