خوشه های خشم – جان اشتاین بک – عبدالحسین شریفیان – نگاه

1 دیدگاه برای خوشه های خشم – جان اشتاین بک – عبدالحسین شریفیان – نگاه

1. امتیاز 5 از 5

   حمیدرضا – 3 فروردین 1403

   لذت درد آور ، این توصیف احساس من از خوانش خوشه های خشم ، یک اثر کم نظیر در ادبیات جهان است.
   احساس لذت کردم چون سفر با ماشین را عاشقانه دوست دارم ؛  احساس درد کردم چون تاب تماشای ذره ذره سوختن و آرام آرام مردن هیچ انسانی را ندارم      (در واقع به رنج بشر به دست بشر ناتابم).
   داستان کتاب درباره ی خانواده ی کشاورزی است که زمین شان را نظام وحشی سرمایه داری غصب کرده و آنها با اثاث و انعام فروشی پولی دست و پا میکنند و کامیونی ابوقراضه میخرند تا به جایی کوچ کنند که کارگر استخدام میکنند . همسفران این کوچ تحمیلی عبارتند از مادر و مادر بزرگ و پدر و پدربزرگ و دو تا بچه قد و نیم قد ، دختری حامله و فرزند نوجوان و فرزند جوانی که تازه از زندان آمده و فرزند جوانی که از لحاظ دماغی مشکل دارد و عمویی روان آشفته و دامادی رویا پرور و کشیشی که از کشیش بودن خود توبه کرده و تازه مشت نمونه خروار است و این تنها حکایت یک خانواده از هزاران خانواده ی زمین از دست داده ی بیکارِ محتاج نان شب است . کتاب حول سفر طولانی این خانواده و چالش هایی که آنها برای کار پیدا کردن و گذران زندگی کردن با آن رو به رو میشوند می‌چرخد. 
   نویسنده کتاب،جان اشتاین بک، با روایت این خانواده مضامین جدی اجتماعی ، سیاسی و حتی مذهبی را به خواننده منتقل میکند و خطر چنگال کشیدن نظام سرمایه داری بر صورت انسانیت و جامعه انسانی را گوشزد میکند. نظامی که برایش فرقی ندارد تو مرد باشی یا زن ، پیر باشی یا جوان ، مریض باشی یا سالم تنها تو را به چشم کارگر می بیند ، اینکه چه ترفندی بکار برد از چه راهی وارد شود  چطور فشار وارد کند تا تو خم شوی و او سوار بر تو ، تا تو برده شوی و او ارباب بی چون و چرای تو . تا التماس کنی برای لقمه ای نان خوردن و او به تو لطف کند و کاری بدهد که نانی در آوری درحالیکه هم خود او کار و خانه و زندگی را از تو گرفته و بی چیزت کرده است. جان اشتاین بک با بیان داستان پلیس ها در این کتاب یادآوری میکند که حتی دولتها هم برای پول کار میکنند و خود برده ی این نظام سرمایه داری هستند البته به سرط خوشبینانه نگریستن وگرنه خود باعث و بانی آن هستند و نویسنده در این رهگذر خیال خواننده را جمع میکند که از دولت برای مردم آبی گرم نمیشود و اگر تغییری لازم است این در گرو تحمل نکردن ، انتظار نکشیدن ، مماشات نکردن ، به کم راضی نشدن است ، مدیون به پا خاستن و فریاد زدن و حق خواهی کردن است.
   درباره ی نویسنده هم باید بگویم بعد از خواندن دو اثر ( نه همه آثار ) چیزی که از جان اشتاین بک دیدم در یک کلمه:  واقعیت است ، او فکر و قلمش را به چیزی وام نداده و تعصب هم ندارد پس واقعی مینویسد ، واقعیتی عور و بی پیرایه ‌. نه اهل کش دادن الکی داستان است نه اهل بازی با کلمات ، او تنها یک ویژگی دارد : صریح می نویسد ، تملق نمینویسد و ایضا نوشته هایش بوی پدرکشتگی نمیدهد. در ضمن طبیعت در آثار او جلوه ی بزرگی دارد و از ناتورالیست ها شمرده میشود‌.
   کتاب را دوست داشتم ، از جان اشتاین بک بیشتر میخوانم ، پنج از پنج به آن میدهم .
   .
   .
   بهترین ترجمه بنظر من برای نشر مجید است ، گرچه خودم نشر نگاه را خواندم اما چند جایی نبود و کمبود کلمات درست در ذوق میزد وگرنه که ترجمه خوبی بود.